Rak przełyku jest trzecim pod względem częstości występowania nowotworem przewodu pokarmowego. Najwyższa zachorowalność obserwowana jest u mężczyzn powyżej 45 roku życia. Około 90% wszystkich nowotworów złośliwych przełyku stanowi rak płaskonabłonkowy, 8% jest nowotworami gruczołowymi występującymi w dolnym odcinki przewodu pokarmowego (tzw. rak Barretta), a na pozostałe 2 % składają się czerniak złośliwy, mięsaki i oblak. Ostatnie statystki podkreślają wzrost ilości zachorowań na typ gruczołowy (przełyk Barretta) względem odnotowanych przypadków raka płaskonabłonkowego. Jako postać złośliwa rozsiewa się drogą krwionośną lub chłonną na okoliczne narządy (tchawicę, oskrzela, aortę). U części przypadków rak przełyku stwierdza się jako chorobę współistniejącą z innymi nowotworami tytoniozależnymi (krtani, gardła , płuc, pęcherza czy nerek).

Do czynników sprzyjających zachorowaniu na ten nowotwór należą m.in.: styl życia związany z paleniem papierosów i piciem alkoholu, uboga dieta zawierająca azotyny, otyłość, choroba refleksowa przełyku, choroba Barretta, stan po radioterapii śródpiersia, czy też predyspozycje rodzinne.

Nowotwór przełyku przez dłuższy czas rozwija się bezobjawowo, później pojawiają się objawy z trudnością w przełykaniu (wynikającą ze zwężenia przełyku), osłabienie, wymioty, spadek masy ciała, chrypka , ból zamostkowy, anemia, zapalenie płuc.

Wybór metody leczenia zależy od stopnia zaawansowania. Podstawowa metoda polega na chirurgicznym usunięciu części lub całości przełyku zajętego przez chorobę nowotworową. W niektórych przypadkach operacja poprzedzona jest radiochemioterapią (neoadjuwantową), która ma na celu zmniejszenie rozmiarów guza przeznaczonego do resekcji i wyeliminowanie niewidocznych przerzutów. W przypadku leczenia paliatywnego stosuje się głównie radiochemioterapię , stosuje się także zabiegi mające na celu udrożnienie zamkniętego przez naciekający guz światła przełyku.