Przysadka mózgowa jest nadrzędnym gruczołem wewnątrzwydzielniczym organizmu, gdyż produkuje hormony kierujące pracą innych gruczołów dokrewnych .

Gruczolaki przysadki są zazwyczaj łagodnymi zmianami nowotworowymi wywodzącymi się z komórek przedniego płata przysadki mózgowej. Źródłem gruczolaka mogą być dwa rodzaje komórek: te które wydzielają hormony i te , które ich nie produkują. W zależności od tego, z którego typu gruczolak się rozwinął, daje on różne objawy. Gruczolak nieczynny hormonalnie daje objawy później , zazwyczaj powodując ucisk na prawidłowo działające komórki wydzielnicze, powodując niedoczynność przysadki. Jego znaczny rozrost doprowadza to ucisku nerwu wzrokowego (skrzyżowania nerwów wzrokowych) i prowadzi do zaburzeń widzenia. Gruczolaki czynne hormonalnie wydzielają jeden lub nawet kilka hormonów (głównie prolaktynę, ale także ACTH, GH- hormon wzrostu czy TSH- wywołują nadczynność tarczycy). Pojawiające w związku z tym wczesne objawy umożliwiają diagnozę na wczesnym etapie jego rozwoju. Szczególnym przypadkiem jest choroba Cushinga, powodowana wydzielaniem hormonu adrenokortykotropowego (ACTH) i w odpowiedzi na to, nadprodukcją hormonów sterydowych przez nadnercza, co prowadzi do rozwoju nadciśnienia, osteoporozy, cukrzycy, otyłości i zaniku mięśni.

Podstawową metodą leczenia jest chirurgiczne usunięcie zmian przez nos i zatoki klinowe, oraz leczenie farmakologiczne mające na celu zahamowanie czynności wydzielniczej nowotworu. Mikrozmiany – mikrogluczolaki, nieczynne hormonalnie pozostawia się jedynie do obserwacji.