Leczenie przewlekłej białaczki szpikowej dazatynibem

1. przewlekła białaczka szpikowa z udokumentowaną obecnością genu BCR-ABL lub chromosomu Filadelfia (Ph+);
2. wiek powyżej 18 roku życia;
3. stan ogólny 0-2 według WHO;
4. świadczeniobiorcy w fazie przewlekłej i akceleracji, dotychczas leczeni  imatinibem:
   • u których występuje oporność na imatinib z obecnością mutacji  innej niż T315l,
   • którzy nie osiągnęli remisji hematologicznej po co najmniej 3 miesiącach leczenia imatynibem,
   • u których brak jest częściowej odpowiedzi cytogenetycznej lub BCR-ABL >10% IS w 6 miesiącu leczenia imatynibem
   • u których brak jest całkowitej odpowiedzi cytogenetycznej lub BCR - ABL > 1% IS  po 12 miesiącach leczenia imatynibem,
   • którzy utracili osiągniętą wcześniej odpowiedź hematologiczną lub cytogenetyczną lub większą molekularną – BCR-ABL>0,1% IS,
   • ze stwierdzoną progresją choroby,
   • nietolerujący imatinibu;
5. świadczeniobiorcy w fazie przewlekłej i akceleracji dotychczas leczeni nilotynibem nietolerujący nilotynibu lub z niepowodzeniem leczenia nilotynibem
6. świadczeniobiorcy w fazie kryzy blastycznej, którzy wcześniej nie otrzymywali dazatynibu, nietolerujący lub nieodpowiadający na imatynib.

 W razie rozpoznania oporności lub nietolerancji imatynibu, do lekarza prowadzącego należy wybór leku drugiego rzutu (dazatynib nilotynib albo bosutynib) w oparciu o wskazania medyczne.

Leczenie przewlekłej białaczki szpikowej nilotynibem

1. przewlekła białaczka szpikowa z udokumentowaną obecnością genu BCR-ABL lub chromosomu Filadelfia (Ph+);
2. wiek powyżej 18 roku życia;
3. stan ogólny 0-2 według WHO;
4. świadczeniobiorcy w fazie przewlekłej i akceleracji, dotychczas leczeni imatinibem:
   • u których występuje oporność na imatinib z obecnością mutacji innej niż T315l,
   • którzy nie osiągnęli remisji hematologicznej po co najmniej 3 miesiącach leczenia imatynibem,
   • u których brak jest częściowej odpowiedzi cytogenetycznej lub BCR-ABL >10% IS w 6 miesiącu leczenia imatynibem
   • u których brak jest całkowitej odpowiedzi cytogenetycznej lub BCR - ABL > 1% IS  po 12 miesiącach leczenia imatynibem,
   • którzy utracili osiągniętą wcześniej odpowiedź hematologiczną lub cytogenetyczną lub większą molekularną – BCR-ABL>0,1% IS,
   • ze stwierdzoną progresją choroby,
   • nietolerujący imatinibu,
5. świadczeniobiorcy w fazie przewlekłej i akceleracji dotychczas leczeni dazatynibem nietolerujący dazatynibu lub z niepowodzeniem leczenia dazatynibem.

W razie rozpoznania oporności lub nietolerancji imatynibu, do lekarza prowadzącego należy wybór leku drugiego rzutu (dazatynib nilotynib albo bosutynib) w oparciu o wskazania medyczne.

Leczenie przewlekłej białaczki szpikowej bosutynibem

1. przewlekła białaczka szpikowa z udokumentowaną obecnością genu BCR-ABL lub chromosomu Filadelfia (Ph+);
2. wiek powyżej 18 roku życia;
3. stan ogólny 0-2 według WHO;
4. świadczeniobiorcy w fazie przewlekłej lub  akceleracji dotychczas leczeni imatinibem:
   • u których występuje oporność na imatinib z obecnością mutacji innej niż T315I,
   • którzy nie osiągnęli remisji hematologicznej po co najmniej 3 miesiącach leczenia imatynibem,
   • u których brak jest częściowej odpowiedzi cytogenetycznej lub BCR-ABL >10% [IS]* (MR¹) w 6 miesiącu leczenia imatynibem
   • u których brak jest całkowitej odpowiedzi cytogenetycznej lub BCR-ABL >1% [IS]*(MR²) po 12 miesiącach leczenia imatynibem,
   • którzy utracili osiągniętą wcześniej odpowiedź hematologiczną, cytogenetyczną lub większą odpowiedź molekularną - BCR-ABL >0,1% [IS]* (MR³)
   • ze stwierdzoną progresją choroby,
   • nietolerujący imatinibu,
5. świadczeniobiorcy w fazie przewlekłej, akceleracji lub kryzy blastycznej, u których podczas leczenia nilotynibem lub dazatynibem, wystąpiła nietolerancja na nilotynib lub dazatynib (zgodnie z rekomendacją European Leukemia Net i Polish Acute Leukemia Group),
6. świadczeniobiorcy w fazie kryzy blastycznej, którzy wcześniej nie otrzymywali bosutynibu, nietolerujący lub nieodpowiadający na imatynib (zgodnie z rekomendacją European Leukemia Net i Polish Acute Leukemia Group).

W razie rozpoznania oporności lub nietolerancji imatynibu, do lekarza prowadzącego należy wybór leku drugiego rzutu (dazatynib, nilotynib albo bosutynib) w oparciu o wskazania medyczne.

Bosutynib należy stosować po rozpoznaniu oporności lub nietolerancji imatynibu w ramach drugiej i trzeciej linii leczenia. W ramach programu lekowego nie jest możliwe zastosowanie więcej niż 2 inhibitorów kinazy tyrozynowej drugiej generacji