Rakowiak jest nowotworem wywodzącym się z komórek endokrynnych, należącym do systemu APUD (Amine Precursors Uptake and Dekarboxylation). Komórki wewnątrzwydzielnicze znajdują się w przewodzie pokarmowym oraz poza nim np.: w wyspach trzustki, płucach, rdzeniu nadnerczy, tarczycy (komórki C), przysadce i podwzgórzu. Rakowiak, jako nowotwór hormonalnie czynny, wydziela aktywnie hormony (m.in. serotoninę). Zazwyczaj rozwija się w przewodzie pokarmowym, będąc najczęstszym nowotworem jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego. Diagnozowany jest także w odbytnicy, płucu, okrężnicy, żołądku. Rakowiak jest stwierdzany u osób w wieku 40-80 lat, jednak jako rakowiak wyrostka robaczkowego, występuje głównie u osób młodszych.

Jego rozwój jest powolny. W zależności od wielkości i umiejscowienia guza może dawać przerzuty, najczęściej do węzłów chłonnych, wątroby i kości. Współistnienie z rakowiakiem innych nowotworów przewodu pokarmowego diagnozuje się u 1/3 pacjentów.

Objawy kliniczne towarzyszące rozwojowi rakowiaka, stanowią zespół objawów zwanych zespołem rakowiaka, za który odpowiedzialna jest głównie serotonina. Zespół ten objawia się u ok. 10% pacjentów i trwa ok. 30 min ( zaczerwienienie skóry twarzy i górnej części tułowia, duszność, biegunki, nadciśnienie tętnicze). Napad taki może wywołać m.in. alkohol, niepokój, wysiłek fizyczny. Występowanie objawów zespołu rakowiaka wraz z oznaczeniem poziomu serotoniny we krwi i kwasu 5-hydroksyindylooctowego w moczu pozwala ustalić właściwą diagnozę.

Leczenie polega głównie na operacyjnym usunięciu zmiany wraz z marginesem zdrowych tkanek. W przypadku raka nieoperacyjnego, a także leczenia przerzutów wykorzystuje się preparaty należące do grupy antagonistów serotoniny

• żółtaczka.

• zaburzeń naczynioruchowych takich jak zaczerwienienie skóry twarzy i górnej części tułowia,

• biegunki

• duszności o charakterze astmatycznym

• nadciśnienia tętniczegozespół złego wchłaniania,

• świąd skóry,

• zespół złego wchłaniania,