W dniach 30.08 do 01.09.2012 w Sopocie odbył się XV Kongres Edukacyjny Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej.

W trakcie obrad omawiano aktualny stan wiedzy dotyczący profilaktyki, diagnozowania i leczenia chorób nowotworowych ale także aspekty farmakoekonomiki leczenia.

Spośród wielu doniesień należy zwrócić uwagę na znaczny postęp jaki w ostatnich latach dokonał się w leczeniu hormonoopornego raka gruczołu krokowego. Jeszcze przed dziesięciu laty standardem postępowania w opornym na kastrację raku stercza było stosowanie mitoksantronu z prednizonem. To postępowanie nie miało wpływu na przeżycie ale powodowało złagodzenie objawów choroby. Na podstawie wyników badania TAX 327 opublikowanego w 2004 roku standardem postępowania było stosowanie docetaxelu w połączeniu z prednizonem. W badaniu tym docetaxel porównano z dotychczas standardowym leczeniem mitoksantronem. Okazało się, że mediana przeżycia u pacjentów leczonych docetakselem w dawce 75 mg/m2 co 3 tygodnie wyniosła 18,9 miesięcy, a mitoksantronem - 16,5 miesiąca i była to różnica statystycznie istotna. Na podstawie badania TAX 327 docetaksel został zarejestrowany w pierwszej linii u leczenia pacjentów z przerzutowym hormonoopornym rakiem stercza.

W 2010 roku zarejestrowano kolejny lek w leczeniu hormonoopornego raka gruczołu krokowego. Na podstawie wyników badania TROPIC wykazano, że w grupie pacjentów otrzymujących w drugiej linii leczenia kabazytaxel odnotowano poprawę przeżycia bez progresji choroby (PFS) w porównaniu do grupy otrzymującej mitoksantron, odpowiednio 2,8 miesiąca vs 1,4  miesiąca (różnica istotna statystycznie). Również drugorzędowe punkty końcowe dotyczące PSA były korzystne w grupie otrzymujące kabazytaxel. Mediana czasu progresji wg PSA wynosiła 6,4 miesiąca w porównaniu do 3,1 miesiąca w grupie mitoksantronu.

Rok 2011 przyniósł rejestrację kolejnego preparatu w leczeniu opornego na kastracje raka gruczołu krokowego. Abirateron jest inhibitorem cytochromu P 450 (CYP 17). Mechanizm działania polega na całkowitym zahamowaniu produkcji testosteronu, również przez komórki nowotworu. Zastosowanie leku w połączeniu z prednizonem u pacjentów niewrażliwych na docetaxel w porównaniu z samym prednizonem wydłużyło medianę czasu przeżycia o 3,9 miesiąca 14,8 vs 10,9 miesiąca). Abirateron zarejestrowany został w drugiej linii leczenia u pacjentów, u których stwierdzono progresje po docetaxelu. Sposób działania abirateronu spowodował zmianę określania hormonoopornego raku prostaty. Aktualnie mówimy o raka opornym na kastrację.

Powyższe leki stosowane w kolejnej linii leczenia wpływają na całkowity czas przeżycia pacjentów  oraz sprawiają, że oporny na kastrację rak stercza staje się chorobą przewlekłą z możliwością uzyskiwania wielokrotnej remisji choroby.