Leczenie raka gruczołowo-torbielowatego zależy od wielkości i lokalizacji guza, stopnia zaawansowania i ogólnego stanu zdrowia pacjenta

Pacjenci są również zachęcani do rozważenia udziału w badaniach klinicznych podczas ustalania planu leczenia. Opisy najczęściej stosowanych metod leczenia ACC są wymienione poniżej.

Chirurgia

Chirurgiczne usunięcie guza jest w tym przypadku optymalną terapią, o ile można to zrobić bezpiecznie. Podczas operacji, chirurg usuwa guza i tkanki otaczające obszar, zwany marginesem. Jeśli margines usunięty w trakcie zabiegu okazuje się być "czysty", co najmniej 2 milimetry (mm) tkanki, która jest wolna od komórek nowotworowych, daje to największe szanse na powodzenie leczenia.

Ponieważ ACC rozwija się wzdłuż nerwów, chirurg powinien zbadać i określić, czy nerwy są zajęte. Nowotwór, który w sposób znaczący obejmuje nerwy, często wymaga zwiększenia zakresu zabiegu - jeśli to możliwe.

Radioterapia

Radioterapia polega na wykorzystaniu wysokiej energii promieniowania X lub innych cząstek do zabijania komórek nowotworowych. Radioterapia jest szczególnie skuteczna w przypadku ACC jako leczenie uzupełniające (terapia po zabiegu), przyczyniając się do wyeliminowania pozostałych mikroskopijnych komórek nowotworowych w organizmie, które mogły nie zostać usunięte podczas zabiegu

Najbardziej zaawansowaną techniką radioterapii jest IMRT, które potrafi ograniczyć pole napromieniania z dokładnością nawet do 1 cm, ogranicza to uszkodzenia tkanek zdrowych.

Terapia borowo-neutronowa(Boron Neutron Capture Therapy, skrót międzynarodowy:BNCT)

W metodzie BNCT do organizmu wprowadza się związki boru (10B), osadzane możliwie selektywnie w tkance nowotworowej. Następnie napromieniowuje się pacjenta wiązką neutronów; w wyniku reakcji z jądrami10B powstają cząstki alfa i jony 7Li. Cząstki te mają znaczną energię i mały zasięg, niszczą więc lokalne komórki nowotworowe. Sąsiadująca zdrowa tkanka zawiera mniej boru i nie jest poważnie zagrożona. Polski program BNCT rozpoczął się w roku 2000.

Do terapii BNCT działań niepożądanych

Podczas radioterapii pacjenci mogą uskarżać się na ból w jamie ustnej i /lub gardle, który będzie powodował trudności w połykaniu. Reakcje skórne mogą być wynikiem bolesnych poparzeń. Ponieważ radioterapia może powodować próchnicę zębów, uszkodzone zęby powinny być wyleczone

Długoterminowe skutki uboczne radioterapii zależą od miejsca napromieniania, ale mogą one obejmować trwałą utratę śliny, co spowoduje suchość w ustach, oraz pogorszenie się stanu zębów. Blizny lub zwłóknienia (stwardnienie lub zgrubienie) skóry i mięśni mogą się rozwijać od kilku miesięcy do kilku lat po radioterapii i prowadzić do problemów z gojeniem ran. Do skutków ubocznych należą też sztywność karku i problemy z połykaniem.

wykorzystuje się:

• wiązkę neutronów o odpowiednich parametrach - jest tworzona przy reaktorze MARIA
• farmaceutyki umożliwiające wybiórcze osadzanie boru w komórkach nowotworowych. W Polsce poszukiwania takich związków boru prowadzone są dla dwóch grup związków, w dwóch ośrodkach:
  • w Toruniu, na Wydziale Chemii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
  • w Łodzi, w Centrum Mikrobiologii i Wirusologii Polskiej Akademii Nauk.

badanie farmaceutyków - prowadzić je będzie Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Do naświetlania kultur tkankowych neutronami termicznymi służyć będzie tak zwana sonda BIMA w reaktorze jądrowym MARIA.
Z uwagi na to, że terapia neutronowa wywołuje więcej ciężkich działań niepożądanych, niż tradycyjna radioterapia, (takie jak ciężki ból w jamie ustnej i / lub gardle, trudności w połykaniu), zalecana jest częściej osobom z guzem nieoperacyjnym

Chemioterapia

Chemioterapia polega na stosowaniu leków w celu zniszczenia komórek nowotworowych. . Składa się zazwyczaj z określonej liczby cykli podawanych w określonym czasie. Chemioterapia nie jest na ogół stosowana w terapii ACC. Ten typ nowotworu wydaje się być mniej wrażliwy na chemioterapię niż inne rodzaje raka ( różne kombinacje chemioterapii zostały wypróbowane, bez większego powodzenia). Kombinacja chemioterapii i radioterapii jest traktowana eksperymentalnie .