Staging opisuje stopień zaawansowania choroby nowotworowej w oparciu o wielkość guza podstawowego (pierwotnego) i stopnia jego rozprzestrzenienia się w organizmie. Jest istotny z kilku powodów:

• Staging pomaga lekarzowi zaplanować optymalne leczenie.
• Stopień zaawansowania jest wykorzystany do oceny rokowania. Uzyskana na podstawie stagingu ocena daje lekarzowi informacje, które są pomocne m/in w zaklasyfikowaniu danego pacjenta do badania klinicznego.
• Staging to ujednolicony system dający możliwość oceny wyników badań i ich porównywania.

System ten składa się z dwóch części:

1. Klasyfiakcji TNM- gdzie T- Tumor - guz (pierwotny), N -Nodus - węzeł (chłonny), M- Metastases - przerzuty (odległe). W oparciu o długoletnie badania przeżywalności, na podstawie tych trzech parametrów, określanych w skali rangowej dla kilkudziesięciu lokalizacji narządowych i rodzajów histologicznych nowotworów, ustala się stopień zaawansowania choroby.
2. Ogólny stopień zaawansowania choroby nowotworowej.
   
   Stopnie zaawansowania choroby są cztery.
   
   W oparciu o klasyfikację TNM wyznacza się optymalny sposób leczenia dla poszczególnych typów i lokalizacji nowotworów, oraz prowadzi się badania naukowe nad skutecznością nowo wprowadzanych leków, czasem przeżycia pacjenta, częstością nawrotów itp. System TNM bywa uzupełniany czwartą literą G (ang. grading) opisujący agresywność (dynamikę) rozwoju nowotworu złośliwego u poszczególnych pacjentów, w oparciu o kryteria złośliwości histologicznej .
   
   Poniżej przedstawiono klasyfikację i stopnie zaawansowania klinicznego raka okrężnicy i odbytnicy:
   • T – guz pierwotny
   • TX nie można ocenić guza pierwotnego
   • T0 nie stwierdza się guza pierwotnego
   • Tis carcinoma in situ – komórki raka widoczne w nabłonku, naciek nie przekracza błony podstawnej lub blaszki właściwej błony śluzowej, nie stwierdza się przekraczania blaszki mięśniowej błony śluzowej (muscularis mucosae)
   • T1 guz nacieka błonę podśluzową
   • T2 guz nacieka warstwę mięśniową
   • T3 guz nacieka przez warstwę mięśniową do warstwy podsurowicówkowej lub do niepokrytych otrzewną tkanek okołookrężniczych bądź okołoodbytniczych
   • T4 guz nacieka przez ciągłość inne tkanki i narządy i/lub przerasta otrzewną trzewną; naciekanie przez ciągłość dotyczy też innych okolic jelita grubego zajętych w wyniku przerastania błony surowiczej (np. naciekanie pętli esicy przez raka odbytnicy)
   • N – okoliczne węzły chłonne
   • NX nie można ocenić okolicznych węzłów chłonnych
   • N0 regionalne węzły chłonne bez przerzutów nowotworu
   • N1 przerzuty nowotworu w 1-3 regionalnych węzłach chłonnych
   • N2 przerzuty nowotworu w 4 i więcej regionalnych węzłach chłonnych
   • M – przerzuty odległe
   • MX nie można ocenić występowania przerzutów odległych
   • M0 nie stwierdza się przerzutów odległych
   • M1 stwierdza się przerzuty odległe
   Po dokonaniu oceny powyższych cech raki grupuje się w następujące stopnie zaawansowania klinicznego:
   • Stopień 0 - TisN0 M0
   • Stopień I - T1 N0 M0; T2 N0 M0
   • Stopień II - T3 N0 M0; T4 N0 M0
   • Stopień III - każdy T N1 M0; każdy T N2 M0
   • Stopień IV - każdy T; każdy N M1
   Zakres resekcji:
   • RX nie można ocenić resztkowego utkania guza
   • R0 nowotwór całkowicie usunięty
   • R1 pozostawione utkanie raka potwierdzone badaniem mikroskopowym
   • R2 makroskopowo widoczne pozostałości nowotworu
   Badania histopatologiczne obejmują ocenę mikroskopową wycinków z pobranych tkanek metodą biopsji gruboigłowej, otwartej, bądź wycinków z materiałów pooperacyjnych. Celem tego badania jest ustalenie typu histopatologicznego guza, stopnia zaawansowania oraz stopnia histologicznej złośliwości nowotworu. Stopień złośliwości histopatologicznej ustala się według trzystopniowej skali i określa mianem grading. Najmniej złośliwe zmiany należą do grupy G1, natomiast najbardziej złośliwe do grupy G3.